Lesgeven
Door: Laurie
Blijf op de hoogte en volg Laurie
19 Mei 2018 | Nepal, Kathmandu
Inmiddels heb ik er 3 dagen lesgeven opzitten (en ben ik een weekendje naar Pokhara geweest maar dat vertel ik later nog wel).
Dinsdag was de eerste dag dat ik les ging geven. De jongen van de organisatie die met mij meegaat naar de lessen, Anil, vertelde me dus dat observation day niet bestond en ik gewoon meteen les moest gaan geven. Er was wel een klapper waar in stond wat er elke les gedaan was, maar die was niet erg overzichtelijk en ook niet heel goed bijgehouden. De vrijwilligster die voor mij dit project deed is afgelopen maandag naar huis gegaan en zij had me wel al een en ander verteld van wat zij gedaan had. Ik heb de hele klapper dinsdag dus maar meegenomen en dacht, we zien wel hoe het loopt! Ik had ook geen idee van het niveau Engels dat de vrouwen zouden hebben en welke opdrachten ze wel of niet zouden kunnen maken. Ik geef in de ochtend van 11 tot 1 les aan 1 tot 3 vrouwen, en in ds middag van 2 tot half 4 aan een groep van 10 tot 12 vrouwen. Het zijn geen verplichte lessen, vrouwen kunnen er gewoon gratis heen komen als ze dat willen, dus je weet van tevoren ook niet precies hoeveel er zullen zijn.
Dinsdag vertrok ik dus samen met Anil naar ons project. Dit is in een ander deel van Kathmandu en om daar te komen moeten we de lokale bus nemen, dit is een beetje een klein boemelbusje, echt grappig. Gelukkig was het in de bus dinsdag niet heel druk dus het was een leuk ritje van ongeveer 10 minuten. Een deel van de weg is geasvalteerd, maar het grootste gedeelte nog niet en is dus gewoon zand met stenen en kuilen in de weg. Het gedeelte dat wel geasvalteerd is is een paar weken geleden gedaan (en nog snel ook, binnen een week) omdat de minister president van India op bezoek kwam.
We geven les in een lokaaltje bij een middelbare school. Het lokaal is maximaal 3 bij 4 meter groot, er staan 6 bankjes en er hangt een whiteboard aan de muur. Bij de ochtendles op dinsdag was maar 1 vrouw aanwezig. Toen we door hadden dat er niemand anders meer zou komen zei Anil vrolijk tegen mij "you can start the class!". Euhmmm ja, hoe dan?! Ik had geen idee hoe de lessen normaal gegeven worden, en ik had geen idee of deze mevrouw een beetje Engels kon... Niet dus: ze kan net de letters van het alfabet en weet hoe ze daarmee een woord moet spellen en uitspreken (en dan nog wordt het vaak verkeerd uitgesproken). Maar een zin echt begrijpen is nog lastig voor haar. Anil is wel bijgesprongen op dat moment en heeft een paar opdrachten van vorige lessen uit de klapper gegeven. Vervolgens heb ik zo goed ik kon haar geholpen met woorden spellen en uitspraak oefenen. En ik heb vooral heel vaak "well done", "perfect" en "good job" gezegd! Anil sprong bij op momenten dat zij vragen ging stellen in het Nepalees en als ik iets uit wilde leggen wat zij in het Engels niet snapte. Verder heeft Anil vooral FIFA op zijn telefoon zitten spelen ;)
So far so good dus! De ochtendles ging best goed :) Daarna hebben we een uur lunchpauze waarbij we ons lunchpakket dat we elke dag meekrijgen vanuit huis opeten. Meestal bevat dit een bakje rijst, groente en iets van fruit.
Tegen 2 uur kwamen er heel wat vrouwen binnendruppelen. In totaal waren er 12 die dag. Maar omdat iedereen verspreid binnen kwam ging ook iedereen omstebeurt met de opdrachten aan de slag, waardoor niemand gelijk liep en als je net de ene aan het werk had gezet was de ander alweer klaar en wilde die weer een nieuwe opdracht hebben! Het was chaos... Anil heeft als een gek rond staan rennen en uitleg staan geven, en ik had geen idee wat er gebeurde want alles ging in het Nepalees. Het lastige in deze groep is ook nog dat iedereen op een ander niveau van Engels zit. De een kan net het alfabet en de ander kan echt al teksten lezen en begrijpen. Ik heb zoveel mogelijk geprobeerd te helpen waar ik kon maar ik was zó blij toen het half 4 was en de les er op zat.... Ik was ka-pot! MAAR, ik wist nu wel wat ik kon verwachten en wat het niveau was en hoe ik de lessen kon gaan geven.
Toen ik terug thuis was ben ik dus na gaan denken over een lesplanning en hoe ik de lessen aan wilde gaan pakken. Omdat er zoveel verschil in niveau zit moeten de opdrachten elkaar logisch opvolgen in moeilijkheid. Verder moeten de woorden en onderwerpen waar we het over hebben ook bruikbaar zijn als deze vrouwen ooit Engels gaan praten tegen iemand. Het eerste onderwerp waar ik met ze mee aan de slag ben gegaan is body parts (het lichaam). De makkelijkste opdracht hierbij is een poppetje of plaatjes waar pijlen bij staan en zij de juiste lichaamsdelen er bij moeten zetten (neus, oren, been, voet etc). Er zijn vrouwen die hier de volle 2 uur mee bezig zijn geweest. Het is echt grappig om te zien hoe zij schrijven trouwens. Omdat het Nepalese schrift heel anders is dan onze letters, tekenen ze onze letters eigenlijk meer na dan dat ze echt schrijven zoals wij doen. Vrouwen die een hoger niveau hebben, waren al snel klaar met deze eerste opdracht. De volgende opdracht die ik had gemaakt waren zinnen waarin ze het ontbrekende woord in moeten vullen. Bijvoorbeeld: You use your _______ to see with. Anil heeft voor mij al die zinnen vertaald en in het Nepalees er onder geschreven zodat alle vrouwen ook in het Nepalees konden lezen wat die zin betekend. Ook willen ze allemaal graag uitspraak en het spreken oefenen, dus als iemand klaar was met de opdracht heb ik samen met ze alle zinnen hardop gelezen. Ik ben er wel al achter dat we veel zullen moeten gaan herhalen herhalen herhalen, want als ik ze een woord goed heb laten uitspreken en ik vraag het letterlijk 5 seconden later weer, zijn ze het alweer vergeten. Maar we komen er wel! :) Op deze manier probeer ik elke les voor iedereen opdrachten van het juiste niveau bij me te hebben, les 2 ging al heel goed (gelukkig niet zo'n chaos dan de eerste dag). En dag 3 ging nog beter :)
Ik heb met 1 van de vrouwen zelfs echt gesprekken. Zij is namelijk wel naar school geweest en heeft daar Engels geleerd, tot op zekere hoogte, maar ze heeft nooit het spreken kunnen oefenen. Zij vroeg mij of we dat konden gaan doen dus ik maak voor haar opdrachten met vragen waar zij dan eerst schriftelijk antwoord op moet geven en vervolgens kijk ik haar zinnen na op correcte gramatica en bespreken we haar antwoorden. Het leuke is dat ik zo veel te weten kom over haar en Nepal want ik maak de vragen zelf ;p
Al met al gaat het heel goed dus! Ik vond de eerste dag super spannend omdat er niks bekend was maar na de eerste dag kon ik me voorbereiden en ging het top. Al is het wel nog steeds lastig inschatten hoeveel opdrachten ik nodig heb om 2 uur mee te vullen en wie welk niveau heeft en wat wel of niet kan, maar ik leer ze vanzelf beter kennen.
Mijn weekend is alweer voorbij want hier begint de week op zondag. Dus morgen begint week 2 lesgeven! :) Ik heb vannacht 2 uur geslapen dus ik laat het even bij een update over het lesgeven en kruip zo mn bed in, maar het gaat hier dus goed en ik heb het goed naar mijn zin! :D
En ik vind het héél erg leuk dat er berichtjes achtergelaten worden! Thanks daarvoor :)
Dinsdag was de eerste dag dat ik les ging geven. De jongen van de organisatie die met mij meegaat naar de lessen, Anil, vertelde me dus dat observation day niet bestond en ik gewoon meteen les moest gaan geven. Er was wel een klapper waar in stond wat er elke les gedaan was, maar die was niet erg overzichtelijk en ook niet heel goed bijgehouden. De vrijwilligster die voor mij dit project deed is afgelopen maandag naar huis gegaan en zij had me wel al een en ander verteld van wat zij gedaan had. Ik heb de hele klapper dinsdag dus maar meegenomen en dacht, we zien wel hoe het loopt! Ik had ook geen idee van het niveau Engels dat de vrouwen zouden hebben en welke opdrachten ze wel of niet zouden kunnen maken. Ik geef in de ochtend van 11 tot 1 les aan 1 tot 3 vrouwen, en in ds middag van 2 tot half 4 aan een groep van 10 tot 12 vrouwen. Het zijn geen verplichte lessen, vrouwen kunnen er gewoon gratis heen komen als ze dat willen, dus je weet van tevoren ook niet precies hoeveel er zullen zijn.
Dinsdag vertrok ik dus samen met Anil naar ons project. Dit is in een ander deel van Kathmandu en om daar te komen moeten we de lokale bus nemen, dit is een beetje een klein boemelbusje, echt grappig. Gelukkig was het in de bus dinsdag niet heel druk dus het was een leuk ritje van ongeveer 10 minuten. Een deel van de weg is geasvalteerd, maar het grootste gedeelte nog niet en is dus gewoon zand met stenen en kuilen in de weg. Het gedeelte dat wel geasvalteerd is is een paar weken geleden gedaan (en nog snel ook, binnen een week) omdat de minister president van India op bezoek kwam.
We geven les in een lokaaltje bij een middelbare school. Het lokaal is maximaal 3 bij 4 meter groot, er staan 6 bankjes en er hangt een whiteboard aan de muur. Bij de ochtendles op dinsdag was maar 1 vrouw aanwezig. Toen we door hadden dat er niemand anders meer zou komen zei Anil vrolijk tegen mij "you can start the class!". Euhmmm ja, hoe dan?! Ik had geen idee hoe de lessen normaal gegeven worden, en ik had geen idee of deze mevrouw een beetje Engels kon... Niet dus: ze kan net de letters van het alfabet en weet hoe ze daarmee een woord moet spellen en uitspreken (en dan nog wordt het vaak verkeerd uitgesproken). Maar een zin echt begrijpen is nog lastig voor haar. Anil is wel bijgesprongen op dat moment en heeft een paar opdrachten van vorige lessen uit de klapper gegeven. Vervolgens heb ik zo goed ik kon haar geholpen met woorden spellen en uitspraak oefenen. En ik heb vooral heel vaak "well done", "perfect" en "good job" gezegd! Anil sprong bij op momenten dat zij vragen ging stellen in het Nepalees en als ik iets uit wilde leggen wat zij in het Engels niet snapte. Verder heeft Anil vooral FIFA op zijn telefoon zitten spelen ;)
So far so good dus! De ochtendles ging best goed :) Daarna hebben we een uur lunchpauze waarbij we ons lunchpakket dat we elke dag meekrijgen vanuit huis opeten. Meestal bevat dit een bakje rijst, groente en iets van fruit.
Tegen 2 uur kwamen er heel wat vrouwen binnendruppelen. In totaal waren er 12 die dag. Maar omdat iedereen verspreid binnen kwam ging ook iedereen omstebeurt met de opdrachten aan de slag, waardoor niemand gelijk liep en als je net de ene aan het werk had gezet was de ander alweer klaar en wilde die weer een nieuwe opdracht hebben! Het was chaos... Anil heeft als een gek rond staan rennen en uitleg staan geven, en ik had geen idee wat er gebeurde want alles ging in het Nepalees. Het lastige in deze groep is ook nog dat iedereen op een ander niveau van Engels zit. De een kan net het alfabet en de ander kan echt al teksten lezen en begrijpen. Ik heb zoveel mogelijk geprobeerd te helpen waar ik kon maar ik was zó blij toen het half 4 was en de les er op zat.... Ik was ka-pot! MAAR, ik wist nu wel wat ik kon verwachten en wat het niveau was en hoe ik de lessen kon gaan geven.
Toen ik terug thuis was ben ik dus na gaan denken over een lesplanning en hoe ik de lessen aan wilde gaan pakken. Omdat er zoveel verschil in niveau zit moeten de opdrachten elkaar logisch opvolgen in moeilijkheid. Verder moeten de woorden en onderwerpen waar we het over hebben ook bruikbaar zijn als deze vrouwen ooit Engels gaan praten tegen iemand. Het eerste onderwerp waar ik met ze mee aan de slag ben gegaan is body parts (het lichaam). De makkelijkste opdracht hierbij is een poppetje of plaatjes waar pijlen bij staan en zij de juiste lichaamsdelen er bij moeten zetten (neus, oren, been, voet etc). Er zijn vrouwen die hier de volle 2 uur mee bezig zijn geweest. Het is echt grappig om te zien hoe zij schrijven trouwens. Omdat het Nepalese schrift heel anders is dan onze letters, tekenen ze onze letters eigenlijk meer na dan dat ze echt schrijven zoals wij doen. Vrouwen die een hoger niveau hebben, waren al snel klaar met deze eerste opdracht. De volgende opdracht die ik had gemaakt waren zinnen waarin ze het ontbrekende woord in moeten vullen. Bijvoorbeeld: You use your _______ to see with. Anil heeft voor mij al die zinnen vertaald en in het Nepalees er onder geschreven zodat alle vrouwen ook in het Nepalees konden lezen wat die zin betekend. Ook willen ze allemaal graag uitspraak en het spreken oefenen, dus als iemand klaar was met de opdracht heb ik samen met ze alle zinnen hardop gelezen. Ik ben er wel al achter dat we veel zullen moeten gaan herhalen herhalen herhalen, want als ik ze een woord goed heb laten uitspreken en ik vraag het letterlijk 5 seconden later weer, zijn ze het alweer vergeten. Maar we komen er wel! :) Op deze manier probeer ik elke les voor iedereen opdrachten van het juiste niveau bij me te hebben, les 2 ging al heel goed (gelukkig niet zo'n chaos dan de eerste dag). En dag 3 ging nog beter :)
Ik heb met 1 van de vrouwen zelfs echt gesprekken. Zij is namelijk wel naar school geweest en heeft daar Engels geleerd, tot op zekere hoogte, maar ze heeft nooit het spreken kunnen oefenen. Zij vroeg mij of we dat konden gaan doen dus ik maak voor haar opdrachten met vragen waar zij dan eerst schriftelijk antwoord op moet geven en vervolgens kijk ik haar zinnen na op correcte gramatica en bespreken we haar antwoorden. Het leuke is dat ik zo veel te weten kom over haar en Nepal want ik maak de vragen zelf ;p
Al met al gaat het heel goed dus! Ik vond de eerste dag super spannend omdat er niks bekend was maar na de eerste dag kon ik me voorbereiden en ging het top. Al is het wel nog steeds lastig inschatten hoeveel opdrachten ik nodig heb om 2 uur mee te vullen en wie welk niveau heeft en wat wel of niet kan, maar ik leer ze vanzelf beter kennen.
Mijn weekend is alweer voorbij want hier begint de week op zondag. Dus morgen begint week 2 lesgeven! :) Ik heb vannacht 2 uur geslapen dus ik laat het even bij een update over het lesgeven en kruip zo mn bed in, maar het gaat hier dus goed en ik heb het goed naar mijn zin! :D
En ik vind het héél erg leuk dat er berichtjes achtergelaten worden! Thanks daarvoor :)
-
19 Mei 2018 - 16:01
Janneke:
Hey Laurie, was zo benieuwd hoe het je daar vergaat! leuk je verslag te lezen. Je bent al goed bezig zeg! Heel veel succes en tussendoor cultuur en natuur etc. opslurpen! Geniet!
Groetjes Janneke -
19 Mei 2018 - 20:02
Ita:
Hoi Laurie, die tip in de App volg ik graag op :-). Wat leuk om zo mee te leven. Goed bezig, maar dat zijn we niet anders van jou gewend... Mooi, die drive, om de vrouwen daar een stap verder te helpen! Succes en geniet ook he, van het resultaat en van de cultuur en het land daar. Lieve groetjes, Ita -
20 Mei 2018 - 10:43
Koen Holman:
Mooi dat het zo goed gaat, goed bezig! -
20 Mei 2018 - 12:32
Peter J.:
Hoi Laurie,
Moest bij het lezen van jou verslag denken aan mijn eigen ervaring met lesgeven. Volgens mij heb ik het gemakkelijker gehad en niet zoveel hoeven te improviseren. Knap hoor! Veel plezier in je tweede week! .
Gr. OP
-
21 Mei 2018 - 15:32
Janne:
Ha Laurie, wat geweldig :):). Super knap dat je die lessen gewoon hebt gegeven! -
22 Mei 2018 - 14:44
Thijs Waanders:
Hi Laurie,
Super leuk om te lezen, en goed opgepakt: gewoon doen! -
23 Mei 2018 - 19:57
Pap:
Ha Laurie,
Leuk om te lezen hoe je de stap hebt gemaakt en uiteindelijk de beslissing hebt genomen om dit te gaan doen. Super:)
Voor Koen zal het ook leuk zijn te vernemen dat het je goed gaat.
Volgens mij heb je genoeg mogelijkheden om het land en de cultuur daar te leren kennen alleen niet met de luxe die je hier gewend bent.
Hierbij zouden meer mensen eens bij stil moeten staan.
Een enorme uitdaging lijkt mij om een goed gevoel over te houden aan jouw lesgeven.
De opkomst 's-morgens is niet al te best en het verschil in klasgenoten is enorm.
Jou kennende gaat dat wel goed komen en maakt er iets speciaals van.
Het is jou ook gelukt om de vakplan schouwing in één keer met goed resultaat af te ronden (nogmaals dank hiervoor).
Geniet verder van alles daar en groetjes van ons allen. -
24 Mei 2018 - 17:38
Kirsten:
Hahaha Laurie wat leuk om te lezen. Om sommige stukken moest ik best een beetje lachen omdat het zo herkenbaar is. Ga zo door!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
