Eerste indrukken

Ik heb in 2 dagen al zoveel indrukken opgedaan en meegemaakt! Het voelt alsof ik hier al veel langer ben, dus dat is een goed teken :)

Er zijn ondertussen twee vrijwilligers weer weggegaan, dus we zijn nu nog met een groep van 7: twee jongens en vijf meiden/vrouwen. Het is een heel diverse groep, van tussen de 19 en in de 40 jaar. Veel vrijwilligers heben een “gap year” genomen tijdens of voor hun studie, waarin ze rondreizen. De vrouw van in de 40 is hiervoor een maand in India geweest, daarna heeft ze de trekking naar Basecamp 1 op de Mount Everest gemaakt (wauw!), en is nu dus hier voor 2 weken. De meeste vrijilligers blijven trouwens echt langere tijd. Er zijn er twee die twee weken blijven, dan ik die bijna drie weken blijft, maar de meeste blijven 5 tot 7 weken.

Op maandag hadden we een orientation program op de planning staan. We zouden beginnen met een yoga workshop (om 6:30 uur…). Maar vanwege de vele regen en onweer die nacht kon de yoga leraar niet komen. Dus we hebben zelf maar de yoga klas verzorgd. Met de poses die we samen wisten hebben we toch 3 kwartier kunnen vullen en het was nog best zwaar ook. In de ochtend hadden we een kookles waarin we typisch Nepalsese Masala thee en Mo Mo hebben gemaakt. Erg lekker vond ik het (wat een verrassing) niet, maar ik heb wel weer wat nieuws geprobeerd en het was wel super leuk om te leren en te doen! ’s Middags stond er een Henna en Sari workshop op het programma. Ik heb nu de komende week dus een mooie henna tatoeage op mijn hand staan. Ook kregen we natuurlijk de rode stip op ons voorhoofd en de vrouwen kregen ook een traditionele sari aangemeten. Zelfs een van de mannen heeft, tot groot vermaak van de Nepalese organisatie, een sari aan gedaan. Het was vooral heel erg leuk om op die manier weer iets van het land te leren. ’s Avonds zijn we naar de familie van een van de project leiders gegaan, waar we traditioneel Nepalees eten hebben gekregen, klaargemaakt door zijn moeder en tante. Dit zijn de dingen die ik super leuk vind omdat ik dit nóóit gezien en meegemaakt zou hebben als ‘echte toerist’. Wat ik hier doe is zoveel meer dan alleen de toerist uithangen :) Ik vind het heel chill om op sommige vakanties lekker niks te doen en niks te hoeven, maar voor mij kan vakantie ook zijn de cultuur en de mensen uit het land leren kennen. En vaak gebeurd dat niet omdat je altijd de toeristische plekken bezoekt en je niet het ‘echte’ land achter het toerisme te zien krijgt. Hier in Nepal krijg ik dat wel, door de Nepalese organisatie en de vrouwen die ik les mag gaan geven.

Het leven hier is opzich prima. Ik deelde mijn kamer tot vandaag met twee anderen, maar zij zijn gisteren en vandaag vertrokken, dus nu heb ik de kamer voor mezelf ;) Totdat er weer een nieuwe vrijwilliger komt, want dan zal ze waarschijnlijk ook op deze kamer komen. En tot mijn grote verbazing en vreugde is er WEL EEN DOUCHE! Twee zelfs! Dit is meer dan wat ik verwacht had en een grote luxe hier in Nepal. Tot vandaag kwam er alleen nog geen warm water uit maar vanochtend heb ik gelukkig lekker warm kunnen douchen. Dus ik was helemaal gelukkig :) De stad is zoals ik al gezegd had ouderwets en af en toe best gevaarlijk met alle kabels en ongelijke wegen en gaten in de weg. Een van de vrijwilligers zei gisterenavond dat de stad haar soms best aan Engeland deed denken, maar dan wel Engeland ná een zombie apocolypse ;p Dat vond ik een vrij goede beschrijving. En de straat oversteken is echt een beleving op zich! Je moet zo goed uitkijken want ze stoppen echt niet zomaar voor je. Alles gaat hier kriskras door elkaar heen. Verder lopen de kippen hier vrij rond door de straten. En er zouden ook koeien vrij rondlopen, want die zijn heilig, maar die heb ik in de stad nog niet gezien. Er is ook te merken dat toeristen weinig voorkomen in dit deel van de stad, want overal waar ik kom word ik ontzettend aangestaard en bekeken. Mensen stoppen gewoon met praten of waar ze mee bezig zijn om ons na te kijken, beetje vreemd en ongemakkelijk.. Maar het went wel al merk ik.

Verder kregen we gisteren ook meer informatie over de organisatie en het vrijwilligerswerk. Daarbij kreeg ik te horen dat vandaag geen ‘observation’ dag voor mij wordt, zoals op de planning stond, maar ik meteen aan de slag mag met lesgeven. Best (heel erg) spannend dus! De vrijwilligers die nu naar huis zijn gegaan hebben al verteld dat de Nepalese vrouwen maar moeizaam en langzaam Engels leren. Sommige vrouwen hebben nog nooit ergens daadwerkelijk les in gehad en iets geleerd. Zij zijn dus niet gewend om iets te moeten leren en onthouden en er bijvoorbeeld een test over te moeten maken. “They never used that part of their brain before” zoals mijn voormalige roommate het verwoordde. Maar ik ga het zometeen zelf ervaren want ik moet al bijna de deur uit voor mijn eerste dag! Dus ik ben maar weer begonnen met tegen mezelf zeggen dat het wel goedkomt. En zo niet dan toch ;)