Marokko!
Blijf op de hoogte en volg Laurie
03 April 2014 | Spanje, Madrid
Afgelopen zondag hadden we 's morgens om 7 uur afgesproken in het centrum van Madrid. Een van mijn reis metgezellen, Peter, was twee dagen eerder al naar Marrakesh vertrokken omdat hij graag langer wilde gaan, hij zou zich in Marrakesh op het vliegveld weer bij ons voegen. Het was nog even spannend of niemand een uur te laat zou komen aangezien de klok hier ook verzet werd die nacht, maar iedereen was netjes op tijd (niet echt Spaans, I know, maar wel zo fijn in dit geval!)
Ik zal even ons reisgezelschap voorstellen. De initiatiefneemster was Tere uit Chili. Zij had samen met Daphné uit Frankrijk het idee om naar Marokko te gaan. Ongeveer anderhalve maand geleden hadden ze dit op Facebook gezet en ik zag het berichtje per toeval eigenlijk. Daphné had ik al een paar keer gesproken en daar kon ik het goed mee vinden. Dus na een gesprek met haar en daarna met Tere omdat zij me meer kon vertellen besloot ik; waarom ook niet?! Ik heb nu de kans, Marokko is vanuit hier zo dichtbij, dus ik zou gek zijn als ik het niet zou doen :)
Zo waren er nog wat mensen die op het berichtje reageerden en ik heb zelf Maya nog gevraagd. Uiteindelijk waren we met 8; Tere (Chili), Daphné (Frankrijk), Maya (Zwitserland), Peter (Zwitserland), Andrés (Colombia), Amanda (Brazilië), Emma (Nederland), en ik dus! Uiteindelijk is Emma nog afgehaakt omdat ze vergeten was dat je een paspoort nodig hebt om naar Afrika te gaan.. Dus toen waren we nog met 7 over.
Tere had een organisatie gevonden die ons op zou pikken op het vliegveld en verder het hele programma zou verzorgen, ideaal! Probleem was alleen dat het een organisatie van 2 broers was en meer niet, ze reageerden niet of pas heel laat op mails en ze waren af en toe nogal vaag. Druktemaker als ik ben zat ik me alweer zorgen te maken over dat we ontvoerd zouden worden naar de woestijn en god weet wat er allemaal kon gebeuren… (Af en toe ben ik veel te goed in doemscenario's bedenken). Maar gelukkig overheerste het deel van mij dat het op de goede manier spannend vond en er heel veel zin in had!
In Marrakesh aangekomen stond Junes ons al op te wachten op het vliegveld. Hij had een busje waar we alle 7 in pasten en daar gingen we dan, ons avontuur was begonnen! Ik keek mijn ogen uit.. Paard en wagen reden gewoon tussen de auto's op straat, ezels met bagage zag je om de 20 meter wel ergens, we hebben zelfs een scooter met 4 mensen er op gezien! Daphné en ik kregen spontaan de slappe lach bij het zien van deze cultuurshock. Wat een andere wereld! En maar twee uur hier van Madrid vandaan, bizar. En natuurlijk het Arabisch niet te vergeten, er wordt ook wel Frans en Spaans gesproken in Marokko maar je ziet overwegend Arabisch, waar voor mij dus geen touw aan vast te knopen is. Het lijkt zelfs meer op een touw met knopen dan op letters… Onze gids sprak Frans, Spaans, Arabisch en Berber (de taal die gesproken wordt door de Berbers in Marokko). Geen Engels dus, oh ohww.. Hele gesprekken voeren met de gids zat er voor mij dus helaas niet in! Maar via de rest heb ik het meeste wel gewoon mee kunnen krijgen, plus ik kon het Spaans wel redelijk volgen als ze het ergens over hadden. Maar ik heb vooral veel gekeken en genoten, heerlijk!
Ow de aller eerste indruk die we kregen van Marokko was ook echt de beste! Tenminste voor mij wel, I was amazed..! Toen ik het vliegveld uitliep naar buiten zag je namelijk de omgeving en de bergen. Maar wat ik niet direct doorhad was dat achter de eerste (gewone) bergen nog andere bergen lagen (met sneeuw!). Dus je had een soort 3D effect met bruine bergen in de voorgrond en daar achter witte bergen! Ik viel er echt even stil van.
We hebben bijna de hele middag gereden en 's avonds kwamen we aan bij een Marokkaanse familie waar we zouden overnachten. Het was een soort van hostel (we hadden 3 kamers voor ons met eigen badkamer) maar het leek toch meer op een groot huis. Natuurlijk kregen we bij aankomst eerst thee, ze drinken hier thee met heel veel suiker, dus verschillende smaken proefde ik niet heel goed meer; alles was super zoet. Het avondeten bestond uit eerst soep, erg lekker, en daarna couscous, dat is wel iets typisch van daar volgens mij, en als toetje fruit. Buiten het toetje was het allemaal erg lekker en nog gezond ook dus! Na het eten wilde we graag nog even buiten rondlopen om het eten te laten zakken want met een volle maag gaan slapen leek ons niet zo fijn. Het was buiten pikkedonker, die drie straatlampen om de halve kilometer deden ook niet veel. We zagen dat je via een trap naar een soort van boomhut/dakterras kon bij het huis dus daar zijn we na onze wandeling gaan liggen om sterren te kijken. Je zag er zo ontzettend veel omdat het daar echt heel donker was, heel mooi! De overnachting was prima, het was wel erg koud op de kamers en om 5 uur 's ochtends werden we wakker gezongen door een man die aan het bidden was, maar goed we waren in Marokko dus dan hoort dat er allemaal bij natuurlijk!
De tweede dag na een heerlijk ontbijt weer het busje in en verder rijden. We hebben echt ver gereden want we moesten van Marrakesh helemaal naar de andere kant van Marokko zo'n beetje om bij de Sahara te komen. Maar het mooie was, zo zagen we wel veel van het land! Het is vooral veel bergen, maar ook uitgestrekte vlaktes met rotsen en een beetje gras. Er wonen naar mijn idee niet heel veel mensen in dit land maar dat kan ik ook denken omdat we natuurlijk veel op de weg hebben gezeten en niet veel in dorpen/steden zijn geweest. Het is wel een ideaal land om met de motor te gaan rondreizen (Koen?)!
Tegen een uur of 5 waren we bij het hotel aan de rand van de Sahara aangekomen! Hier kregen we de mededeling dat we onze koffers in het hotel achter moesten laten en een kleine tas met de belangrijkste dingen mee moesten nemen de kamelen (of eigenlijk dromedarissen) op. Het bleek dus dat onze gids niet meer met ons mee zou gaan maar ons de dag er na 's morgens weer daar op zou pikken. Wij zouden twee uur lang met kamelen de woestijn in gaan, om dan uiteindelijk bij een oase uit te komen waar we zouden overnachten en dan de volgende morgen weer op de kamelen terug naar het hotel. Het was allemaal erg vaag waarom we onze spullen achter moesten laten en we snapten het nog niet helemaal maar goed, onze gids had ons vertrouwen wel al een beetje gewonnen dus dan moesten we maar luisteren he! Zolang ik mijn paspoort en geld maar bij me hield vond ik het allemaal ook wel prima.
Om lekker in de stemming te komen (en ook als bescherming tegen de zon, die scheen namelijk heerlijk warm die dag!) maakten we ons allemaal een mooie tulband van sjaals en toen hup de kamelen op! Nadat ik vorig jaar gezegd heb dat als het aan mij ligt ik nooit meer op een paard ga zitten zag ik er wel een beetje tegenop; twee meter boven de grond op zo'n groot beest! Ik had gehoopt dat ik een kleintje zou krijgen om wat dichter bij de grond te zitten, maar nee hoor, ze hadden voor mij de leider van de groep uitgekozen, natuurlijk de grootste! Maar uiteindelijk was het machtig mooi om zo hoog op zo'n dier te zitten en uit te kijken over de Sahara, het was prachtig! Ik liep dus voorop, of ja achter de nomaad/berber die ons meenam natuurlijk, en had uitzicht over de hele woestijn. In het begin was iedereen nog vol energie en waren we nog druk over en weer aan het roepen over hoe het bij iedereen ging, maar na een tijdje werd iedereen wat stiller en heb ik twee uur lang zitten genieten van het feit dat ik in de Sahara op een kameel zat op een maandagavond.. :) Zo zou elke maandag moeten zijn!
Op een gegeven moment zagen we opeens midden in de woestijn een paar boompjes staan. Hier waren we naar op weg: de oase. Hier zouden we vannacht gaan overnachten. Ik vond het maar een vreemd idee maar het gaf wel een kick te weten dat je in de woestijn zou slapen. Bij de oase aangekomen werden we welkom geheten en werden de tenten/hutten verdeeld. Waar we wel blij mee waren was dat we echte bedden hadden! We hadden verwacht dat het matjes zouden zijn, dus een bed was als een 5-sterrenhotel die nacht. De zon zou over ongeveer een halfuur onder gaan en het eten was toch nog lang niet klaar dus we besloten de berg naast de oase te beklimmen om vanuit daar de zonsondergang te bekijken! Vol goede moed stormden we op de berg af. Maar toen we halverwege waren begonnen het idee van 'laat maar zitten ik ga terug' wel door ons hoofd te spelen.. We hadden ons een beetje verkeken op de hoogte van de berg, tel daar nog bij op dat hij ontzettend steil was dus het was echt hard werken om boven te komen! Ik heb een paar keer nodig gehad om even te gaan zitten en bij te komen maar opgeven wilde ik niet! Ik moest en zou boven komen en de zonsondergang zien!! De Zwitsers waren de eerste die boven waren, Peter en Maya, zij waren echt snel. Ze gingen ook vaker bergen beklimmen in Zwitserland, maar dan nog vond ik het knap hoe ze die berg op kwamen! Ik was de derde die boven was en een tijdje later was de rest er ook. We hebben later na uitgerekend dat de berg ongeveer 140 meter hoog was, dat is dus te vergelijken met de Westpoint in Tilburg! Boven op de berg kwamen we nog een Canadees tegen die ook naar boven was geklommen om de zonsondergang te zien en daar hebben we nog een hele tijd mee staan kletsen. De zonsondergang was ook weer prachtig.. Ik denk niet dat ik vaak zo'n mooie sunset heb gezien! Hier moesten we natuurlijk foto's van maken en daar is mijn camera dan ook kapot gegaan. Boven op zo'n berg waait het namelijk flink en de Sahara bestaat uit zand; het was dan ook alsof we in een zandstorm stonden daarboven en daar zijn camera's niet heel blij mee. Nu sluit het venstertje voor de lens niet meer omdat er zand tussen zit, maar hopelijk krijg ik dat nog gefixt!
Nadat we terug naar beneden zijn gerold/gerend/gelopen/gevallen was het al bijna etenstijd. Er was nog een Nederlands stel aangekomen van rond de 60 jaar (erg grappig dat ik na 1 woord van ze al kon horen dat het Nederlanders waren, je hoort het heel duidelijk aan het accent). En er sloot ook nog een groep Duitsers aan in ons kamp. Het eten was wederom ontzettend lekker en daarna werd er een kampvuur gemaakt. De nomaden/berbers hadden trommels en andere muziekinstrumenten waar ze op speelden en zongen; het was een perfecte avond in de woestijn. Nadat de "ouderen" (het Nederlandse stel en de groep Duitsers) al waren gaan slapen zijn wij nog sterren gaan kijken een stukje van de oase af, hier was het namelijk écht pikkedonker. Dit overtrof de avond er voor wat betreft hoeveelheid sterren én ik heb een vallende ster gezien! Een hele heldere, super mooi :) Alleen ben ik vergeten een wens te doen doordat Tere en ik zo enthousiast waren dat we een vallende ster gezien hadden haha
Na een paar uurtjes slapen werden we 's morgens alweer gewekt door de nomaden om de zonsopgang te zien. We zijn halverwege de grote berg geklommen (waarom niet helemaal naar boven? No way we will do that again!) en hebben vanuit daar de zonsopgang gezien. Heel anders dan de zonsondergang, hele andere kleuren. Ik vond de zonsondergang mooier maar ook dit was weer prachtig; met de Sahara overal om je heen, lekker in het zand zitten, 's morgens vroeg, in alle stilte naar de zonsopgang kijken.. Het beviel me wel.
Daarna gingen we weer op de kamelen terug naar het hotel. Ik vond het ontzettend leuk en rustgevend op de heenweg op de kameel, maar de terugweg was voor ons allemaal een iets andere ervaring.. Je gebruikt namelijk spieren die je anders nooit gebruikt en wij waren allemaal niet gewend om zo lang op een dier te zitten stuiteren. Het resultaat was dus dat we die dag ontzettende (spier)pijn hadden in onze benen en kont. En om dan wéér twee uur in precies dezelfde positie te moeten gaan zitten is niet bepaald een prettig gevoel. Maar klagen heb ik niet gedaan want ik kon alleen maar denken dat ik niet snel meer op een kameel zou zitten en dat klagen dus echt absoluut geen optie was! Maar het deed wel pijn haha. Amanda kon het na een uur niet meer verdragen en zij is gaan lopen. Na een halfuurtje is ze toch maar weer op haar kameel geklommen want lopen door de woestijn is nog veel zwaarder. Ik had ook echt respect voor onze gids de nomaad/berber die dus beide keren twee uur lang voor de kamelen uit heeft gelopen, hij liet het er zo gemakkelijk uitzien. Maar na Amanda's zweethoofd te hebben gezien wist ik hoe zwaar het is om door dat zand te lopen.
Terug in het hotel konden we lekker ontbijten en douchen en onze gids Junes was er gelukkig weer om ons op te pikken en verder te rijden!
We zijn via een andere route terug naar Marrakesh gereden. Na twee avonden weinig en slechte slaap had ik alleen moeite om mijn ogen open te houden in de auto dus van de omgeving heb ik iets minder gezien die dag. Rond 9 uur kwamen we aan in Marrakesh! De zon was om die tijd al onder dus we konden de stad alleen nog in het donker zien. We hebben snel gegeten in het hotel en zijn daarna de stad in gegaan, de meeste winkeltjes sloten namelijk om 12 uur en het was ondertussen al 11 uur geworden. Zoals ik al zei was Peter dus eerder dan ons al naar Marrakesh gevlogen dus hij had er al twee dagen doorgebracht en wist een beetje de weg. We zijn naar de souk gegaan, dit is de traditionele markt in Marrakesh, de grootste van Marokko! We hebben allemaal nog souvenirtjes gekocht en flink afgedingd, sommige spullen kon je wel 10 keer goedkoper krijgen dan de prijs waar ze mee starten. Ik moet toegeven dat afdingen nu niet bepaald tot mijn sterkste kwaliteiten behoord dus ik was dan ook super trots toen ik twee flesjes arganolie die eerst 100 Dirham samen kosten voor 50 Dirham heb kunnen krijgen! De verkoper zal nog wel blijer zijn geweest omdat hij er waarschijnlijk nog dikke winst op heeft gemaakt, maar goed zo waren we allebei blij, win-win situatie haha! Arganolie wordt alleen in Marokko gemaakt omdat de arganbomen alleen in Marokko (en ook nog een paar in Algerije) groeien. Je kunt het als olie gebruiken voor je huid of je haar maar als ze de pitten anders bereiden kun je het ook eten. Een van de producten die ze er van kunnen maken heet Amlou, dit is een mengsel van arganolie, amandelen en honing. Dit hebben we een paar keer als sausje bij het brood gekregen en het smaakte wel goed! Het rook alleen naar pindakaas waar ik dan weer geen fan van ben.
Rond 1 uur waren we weer terug in ons hotel want toen waren echt alle winkeltjes dicht. De manager van het hotel had ons verteld dat we shisha (waterpijp) konden roken daar dus Andrés, Peter, Tere, Daphné en ik zijn nog op het dakterras gaan zitten met een mega shisha, hij was echt anderhalve meter hoog! Het was ontzettend gezellig, maar om 3 uur werden we naar beneden gestuurd door het personeel van het hotel want zij wilden ook graag gaan slapen haha.
De volgende morgen zijn we om 7.30 uur alweer opgestaan dus het was een erg korte nacht. Maar om kwart over 9 zouden we al vertrekken naar het vliegveld dus we wilden 's morgens ook nog even rondlopen door Marrakesh om de stad in het daglicht te zien. De meeste winkels zijn zo vroeg alleen nog niet open dus er was weinig te doen op straat. Uiteindelijk zijn we om half 10 weer in het busje bij Junes gestapt en heeft hij ons tot aan de douane gebracht in het vliegveld. Hij had het echt geweldig geregeld allemaal en we hebben ons 3 dagen lang nergens zorgen over hoeven maken. Dit tripje naar Marokko was denk ik een van de vetste dingen (misschien wel hét vetste) die ik heb gedaan tijdens mijn exchange in "Spanje"! 's Nachts naar de sterren staren in het donker, kamelenrijden, slapen in de Sahara, een zandberg van 140 meter beklimmen in de woestijn om de zonsondergang te zien, shisha roken met mensen van over de hele wereld tot 3 uur 's nachts, Marrakesh: het was ge-wel-dig..!
Als het aan mij ligt ga ik ook zeker nog een keer terug naar dit land, het is een totaal andere wereld en zo ontzettend mooi daar. Ik kan het iedereen aanraden om er een keertje heen te gaan! :)
Ook in Madrid heb ik nog leuke dingen gedaan in de tussentijd ;) Peter, die ook mee was naar Marokko, heeft samen met zijn flat mates een huisfeest gegeven! Er waren uiteindelijk tussen de 70 en 100 mensen daar, ontzettend gezellig! We zijn dus een dagje naar het plaatsje Valladolid gegaan, het was geen speciaal stadje dus er was niet heel veel te zien, maar het was wel leuk om nog een andere Spaanse stad gezien te hebben. We waren er binnen een uur met de trein, de trein reed dan ook 200 km per uur, heel anders dan in Nederland! Maar in Nederland heeft dat natuurlijk geen zin omdat de afstanden veel te kort zijn. Én ik heb dus de 10 kilometer hardloopwedstrijd met Mannick gerend! Het viel echt reuze mee, ik had niet verwacht dat het zo "makkelijk" zou worden. Daarmee wil ik niet zeggen dat het gemakkelijk was maar wel veel gemakkelijker dan ik van tevoren had gedacht! We hebben er 1 uur, 2 minuten en 58 seconden over gedaan dus we hebben bijna 10 km per uur gerend, wat best netjes is voor personen die nooit hardlopen haha. Het enige wat een beetje minder was, was dat ik na 3 kilometer al voelde dat ik onder beide voeten blaren had… Beetje jammer als je dan nog 7 kilometer moet! Maar ik heb geprobeerd er maar niet te veel aan te denken en gewoon door te rennen. Toen de finish in zicht was hebben we nog een sprintje getrokken en daarna waren mijn voeten wel he-le-maal dood.. Ik kon echt niet meer fatsoenlijk lopen. Ik had gelukkig blarenpleisters meegenomen maar die hielpen ook niet echt meer. De rest van de week heb ik dus een beetje kreupel gelopen en kon ik geen schoenen meer aan waar mijn zolen in moesten. Pluspunt was dat dit wel een ideaal excuus was om nieuwe schoenen te kopen voor Marokko! Want ik had serieus geen dichte schoenen meer die ik aan kon waar ik nog normaal op kon lopen haha.
Dezelfde dag als de hardloopwedstrijd was ook de voetbalwedstrijd van Real Madrid tegen FC Barcelona, ook wel El Clásico genoemd. Een ticket voor zo'n wedstrijd is niet te betalen (voor mij als arme student dan) maar we wilden wel graag de sfeer meemaken! Dus we zijn 's avonds de stad in gegaan om een bar/kroeg te zoeken waar we de wedstrijd konden kijken. We zijn terecht gekomen in een bar die een zaal hadden ingericht om de wedstrijd te kijken en die zat uiteindelijk vol met Spanjaarden! Ook wel een paar internationale studenten/mensen maar volgens mij waren het overwegend echte Spanjaarden. Op die manier een voetbalwedstrijd kijken vond ik wel leuk! Madrid heeft helaas verloren met 3 - 4. Dat was wel jammer want ik had graag willen zien hoe de sfeer in de stad en op de pleinen zou zijn als ze gewonnen zouden hebben! Nu was er na de wedstrijd niks te doen op straat omdat iedereen natuurlijk teleurgesteld was dat ze verloren hadden.
Nou dit blog is wel weer lang genoeg lijkt me zo..! Ik ga nu ook maar gauw beginnen met leren voor mijn toets van morgenvroeg (oeps). Dan heb ik volgende week nog een weekje les en daarna is het Semana Santa en heb ik de hele week vrij! En dan komen Koen, Linda en Mike Madrid bekijken :) Zin in!! Nu gaat de tijd opeens wel heel snel, ik moest gisteren mijn nieuwe maand abonnement voor de trein kopen en realiseerde me dat dat al de derde was.. En dat ik er hierna nog maar 1 hoef te kopen, voor mei, en dat dat de laatste zal zijn!
Het weer is hier trouwens prut op het moment.. Ik ben blij dat ik 3 dagen heerlijk weer in Marokko heb gehad want hier was het regen en koud. Tot en met zaterdag blijft het regen en koud maar vanaf zondag moet het weer zon en in de 20 graden worden!! Hopelijk blijft het dat dan ook want ik vind het maar niks dat jullie in Nederland beter weer hebben dan ik hier in Spanje ;)
Veel liefs uit Madrid!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley